μάσκες

Με ξέχασες μέσα σ΄ ένα ποτήρι ραγισμένο,
και μ΄ έκαψες, μα ήταν δάκρυα ψεύτικα.
Σε φίλησα, χαμόγελο ακρωτηριασμένο,
σε γυάλινους λαβύρινθους μπερδεύτηκα.

Σε πύρινους καθρέφτες ψάχνω για το είδωλό μου,
κοίλα κάτοπτρα, κίβδηλα προσωπεία.
Ο κόσμος που γυάλιζε, ήταν μόνο στο μυαλό μου,
κι΄ ολοκληρώνεται μια άδοξη θυσία.

Σε ξύλινες γέφυρες που σαπίζει η αλμύρα,
χορεύουμε επικίνδυνο χορό που μοιάζει θάνατο.
Στου καθενός την γέφυρα κάποια μοιραία μοίρα,
πετά τα πέπλα στο νερό, με πέτρινο χαμόγελο.-