αλήτισσα νύχτα

Απλώνει η νύχτα τα φτερά της,
στολίδια τ’αστέρια στα μαλλιά της,
στους δρόμους τ΄απόβραδα βολτάρει,
για θύματα, έρωτες και πλάνη.
Στα μπαρ και στα στέκια τριγυρίζει,
πάντα τα παιχνίδια της έτσι αρχίζει.
Αλήτισσα νύχτα...

Φουμάρει δυο-τρία τσιγαράκια,
μιλάει με τα άτακτα παιδάκια,
κουβέντα έχει στήσει με τους ξενύχτες,
φιλόσοφους, πότες και αλήτες.
Η νύχτα γελάει, η νύχτα γλεντάει,
η νύχτα σε ώρες μέσα γερνάει.
Αλήτισσα νύχτα...

Τα πρώτα τα φώτα την τρομάζουν,
οι ήχοι της ημέρας την κουράζουν,
στο σπίτι της βιαστικά γυρίζει,
ο ήλιος φιλάκια της χαρίζει.
“Κοιμήσου,γλυκιά μου, αύριο πάλι,
θα βγεις αγκαλιά με το φεγγάρι.”
Αλήτισσα νύχτα...-