περιθώρια

Σ΄ άσπρο χαρτί τα όρια, το μολύβι μου μηχανικό,
ζωγραφίζω αμήχανα, προσωπεία και μάσκες,
και ζω σε κόσμους που τους έπλασα μα δεν με έπλασαν.
Η μοναξιά κι΄ η τρέλα ειν΄ αδέλφια, δεν είναι μυστικό,
και οι σκιές κρύβονται πίσω από μαύρες κουρτίνες,
σαν φίνο άρωμα με φορούν όσοι μ’ αγάπησαν.

Όταν αγάπησα το έκανα με πάθος,
κι΄ ότι με πόνεσε με πάθος έγινε κι΄ αυτό,
ξεπέρασα τα όρια.
Τα όσα έζησα δεν ήταν κατά λάθος,
και γω, αράχνη - Κλυταιμνήστρα πλέκω τον ιστό,
να ζω στα περιθώρια.-