μια ζωή στην άρπα - κόλα

Δωμάτιο θαμπό απ΄ τα τσιγάρα,
στους τοίχους παιχνιδίζει το μπλε φως,
κι΄ εκεί που λέω να σηκωθώ να φύγω,
σκέφτομαι «που να πάω τώρα μοναχός».

Μ΄ ένα ποτό, το σκύλο για παρέα,
βουλιάζεις (αράζεις) στην μεγάλη πολυθρόνα,
σειρές, διαφημίσεις, μετά νέα,
του κόσμου να ΄χω πάρει μια εικόνα.

Άλλη μια νύχτα πάλι θα περάσει,
με γεύσεις που επιβάλλει η T.V.,
λύνεις προβλήματα ανύπαρκτων ηρώων ,
και αγνοείς την ίδια την ζωή.

Και το όνειρό σου είναι κάποια μέρα,
πέντε λεπτά απ’ το γυαλί,
αυτό που καθρεφτίζεσαι εμπρός του,
ή εκείνο όπου κλείστηκες εσύ.

Άλλη μια νύχτα πάλι έχει περάσει,
μικρός στην μοναξιά σου την μικρή (φτηνή),
άυλος ήρωας, αυτοτελών (απατηλών) ονείρων,
πάλι κομπάρσος θα ΄σαι το πρωί.-