πεταλούδα, συνομοταξία 'λιάνα'

Γεννήθηκα, ανασαίνοντας το φως χιλιάδων ήλιων,
φορούσα σχήμα αρχέγονο, θεό αδελφικό,
θυμόμουνα το παρελθόν κι΄αγάπησα το μέλλον,
κι΄ όσοι πολύ μ’ αγάπησαν, με άφησαν μισό.

Σε φυλακή από γυαλί, στειρώσαν την ζωή μου,
σαν πεταλούδα σπάνια στ’απόλυτο κενό,
με κάρφωσαν, με σταύρωσαν, νεκρώσαν την ψυχή μου,
βασανισμένη από σκιές σε χώρο νεκρικό.

Με αλυσίδες νοητές μού μάτωσαν τα χέρια,
επαναστάτης-μάρτυρας, δαίμονες πολεμώ,
ονειροπόλος, μαχητής, στα πιο ψηλά κατάρτια,
ακούραστος, στην ύπαρξη δικαίωμα ζητώ.

Στενά σας πολιόρκησα και γκρέμισα τους πύργους,
και με μαχαίρι έκοψα τον Γόρδιο Δεσμό,
τα λάθη σας, τα πάθη σας, της γέννησης τους πόνους,
χίλια κομμάτια ο κόσμος σας, μα εγώ ξαναρχινώ.

Της μοναξιάς η φυλακή, του μόνου το σαράκι,
απέναντί σας στέκομαι, τα όπλα σας κοιτώ,
και με κοιτούν οι σφαίρες σας, της κάννης σας το μάτι,
σαν πεταλούδα ελεύθερη, πετώ στον ουρανό.-