νυχτερινός χορευτής

Μες της νύχτας το σκοτάδι, περπατάω μοναχός,
άλλο ένα περνά βράδυ, πουθενά δεν βλέπω φως,
αναπτήρας και τσιγάρο, αιωρούμαι στο κενό,
κανείς δεν μ’ακολουθάει, η σκιά μου και εγώ.

Ένας στύλος στην γωνία βγάζει φως ηλεκτρικό,
κίτρινη μορφή η πόλη, το τοπίο εχθρικό,
σαν κοιμάται αυτός ο τόπος, βλέπει όνειρα πολλά,
στα μπαράκια κατεβαίνω, κει που σύχναζα παλιά.

Η νύχτα μου χαμογελάει, τ΄ άστρα έστησαν χορό,
πονηρά μου κλείνει μάτι, με συμπάθησε θαρρώ,
κουρασμένο το φεγγάρι για το σπίτι του πετά,
τα παπούτσια μου χορεύουν, κι’είναι όλα μαγικά.

Κι΄ ότι αγγίξω, κι΄ όπου αγγίξω, δίνω χρώμα, μουσική,
το ραβδάκι μου χτυπάω, στράφτει η πόλη ζωντανή,
και χορεύω στις πλατείες και στους δρόμους τραγουδώ,
το τηλέφωνο χτυπάει και απότομα ξυπνώ.-